Jak świat długi i szeroki regiony pogranicza od zawsze były najbardziej naocznymi i doświadczonymi świadkami przemian dziejowych, wojen, sąsiedzkich sprzeczek bądź też pokojowych układów.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu rzeka San była rzeką graniczną pomiędzy III Rzeszą Niemiecką a Związkiem Radzieckim. Stało się tak za sprawą podpisanego 31 sierpnia 1939 roku Paktu Ribbentrop-Mołotow formalnie będącego zapewnieniem o nieagresji dwóch mocarstw, nieformalnie zaś dzielącego wpływy w krajach bałtyckich i stanowiącego IV rozbiór Polski – granicę wyznaczały rzeki: San, Wisła i Narew. Stan ten trwał aż do 1941 roku, kiedy to nazistowskie niemcy zaatakowały ZSRR.

W tym czasie po obu stronach granicy zaczęły powstawać schrony bojowe – na prawym brzegu bunkry radzieckie – potocznie dziś nazywana Linia Mołotowa; na brzegu lewym zdecydowanie mniej liczne bunkry niemieckie – najbliższe, najlepiej zachowane znajdują się pod murami sanockiego zamku.

Schrony w większości nie są zagospodarowane do zwiedzania, najbliższy kompletny bunkier Linii Mołotowa znajduje się w Przemyślu. W kilku jednak miejscach, w okolicach Leska, Sanoka-Olchowiec, Bykowiec czy Załuża można odnaleźć dobrze zachowane schrony, półkaponiery artyleryjskie, schrony do ognia czołowego lub mniejsze schrony polowe. Mają one skomplikowaną, wielokondygnacyjną budowę. Wprawieni miłośnicy militariów z łatwością dostrzegą pozostałości po uzbrojeniu, urządzeniach filtrowentylacyjnych, zapleczu socjalnym, czy nawet rysunki montażowe.

UWAGA! Wchodzenie do schronów jest niebezpieczne – mogą wystawać druty, elementy konstrukcji, a także istnieje możliwość upadku poprzez otwór prowadzący na niższe kondygnacje. Wejście do schronów wyłącznie na własną odpowiedzialność.

Bunkrów można szukać w okolicy: Bóbrka – 2 schrony; Zwierzyń – 3 schrony; Lesko 15 schronów; Załuż – 13 schronów; Olchowce 15 schronów; a także w okolicach Tyrawy Solnej, Dobrej, Jabłonicy Ruskiej, Siedlisk, Bartkówki.